Yok, öyle ben bir yazarım da gelin size de yazarlık nasıl yapılır şeklinde bir şeylerden bahsedilmeyecek bu yazıda. Burada "yazılanların durumu" hakkında bir şeyler yazılacak.
Günümüz artık öyle ki ben gibi klavyenin tuşuna basmayı beceren herkesin bir şeyler tuşlaması (eski ifadesiyle karalaması) oldukça kolay. Bir de bu blog denilen bir hadise sayesinde yazması, yayınlaması, takip edilmesi, okunması vb. her şekilde basit olan bir sisteme de sahibiz. Bunun dışında günde onlarca tweet atan, çeşitli spor, haber, ekonomi vb. sitelere yorum yazan bir kitle haline de dönüşüyoruz hızlıca. Tabi bu ne oluyor, nereye gidiyoruz sorunsalı incelenmeyeceğinden bu yazıda, bu kısmı şimdilik es geçip, uzmanlarına havale edip, "yazılanların durumu" konusuna dönülürse, kişisel olarak bir bağın olduğu ve bunların yazanı bağladığını unutmamak gerek.
Yazar, çok satan gazetenin önemli bir köşe yazarı da olsa böyledir, sıradan bir internet yorumu yazan biri de olsa böyledir. Muhasebe duygusuna burada da ihtiyaç var. Sürekli sorgulamak gerekiyor, mesela ben eminim ki pek çok köşe yazarının yazılarını ilerde çocukları büyüdüğünde okumayacak. Hatta bir sene sonra bile, günümüzde arşivlere ulaşmak bir tıklama kolaylığında olsa bile, kimse dönüp bakmayacak. Artık bu tarz istatistiklere ulaşmak pek güç değil.
Bu bloglarda yazılanlar da kaybolmayacak gibi gözüküyor. Kim bilir, sonraki nesiller bunları okursa neler düşünecek?
Velhasıl yazılanların durumu ile alakalı bir kaç durumu lafı pek de uzatmadan, belirginleştirmiş olmalı bu yazı, bunlar; yazılanın değerli, uzun süreli, geçerli, ahlaki, edebi, usturuplu vb. olmaları olarak toparlanabilir. Bütün bunların kaynağı da tabi ki, günlük hayatta da ihtiyaç duyduğumuz; nezaket, empati, feraset, basiret, muhasebe vb. his ve duygularını gerektiriyor.
Eğer bu yazı dahi bu sıfatların gerisindeyse veya çelişki oluşturuyorsa bir paradoks oluşturarak ironi yapıldığı algılasın ya da bu yönde hüsnü zan edilsin :) Zira yapılanı değil, söyleneni uygulamak tavsiye ediliyor...
