Bir psikolog değilim ya da bu konularda çok okumuş değilim. Ama gözlemler insana bazı konularda fikir veriyor. Umarım aşağıda yazacağım görüşler psikoloji ilmine ters değildir veya bir çok bilmişlik edası algılanmaz.
İnsan genelde olmayandan bahseder, arayışlarını dilinden düşürmez. Cümlelerinde konu hep bir şekilde beklentilerini yansıtır. Hayattan beklenti kişiden kişiye değişir tabi, dolayısıyla bu bahsi geçen konular da değişir. Örnek vererek söylemek istediğimi daha iyi anlatacağımı zannediyorum. Mesela mutlu olmayan insan; sürekli mutluluktan mutlu olmanın yollarından bahseder, yöneticileri beğenmeyen insan; yöneticiliğin esaslarını dilinden düşürmez, parası olmayan insan; her anını parasına göre düşünmek zorunda kalırken, para sıkıntısı olmayan insan; yapacağı işlerde paradan bağımsız en iyiye nasıl ulaşacağını düşünür ve konuşur.
Belki başında söylemek gerekirdi ama, bu söylediklerimin önemli bir muhatabı da kendimim. Yani kendimi dışarı alıp da söylenmiş şeyler değil.
İnsanın eksikiliğini hissettiği şeylerden bahsetmesi kötümüdür, bence hayır. Daha iyiyi bulma yönünde kullanılırsa ve mantık çerçevesinde düşünülürse faydalı olur. İnsanlar mevcut durumdaki eksikleri çözüm aşamasında bu tarz bir planlamadan faydalanırsa başarılı projelere de imza atabilirler. Dediğim gibi insan hep eksik olandan bahseder, belki de bahsetmeli...
