Yersiz konuşmak kötüdür, çok konuşmakta öyle. Tartışmak da kötüdür, tartışma sonucunda kimse karşısındakinin fikrini kabullenmez, tartışmayı şöyle tanımlayabiliriz "Konuşma kusmak".
Ancak ya hiç konuşmamak, bu belki daha da kötü. Bazen yetişkin insanların küstüğünü görürüz, çocukça bir davranış yetişkinlere hiç yakışmaz. Bir de bir sabah kalkarsınız birilerinin sizin hakkınızdaki görüşleri değişmiştir, genelde menfi manada değişir. Çünkü insanoğlu duyduklarına inanmayı yada kafasında kurmayı sever. Olsa olsa böyle olmuştur gibi düşünmek insanın zaaflarından biridir. Tahminler, zanlar genelde tutmaz yada eksik olur. Bu zanlar bir kişinin yanı sıra bir kurum, bir grup ya da bir düşünce hakkında da olabilir.
Medeni insanın bir özelliği de konuşarak, sorarak doğru bilgiyi kovalamak olmalı. Başkaların düşünceleriyle hareket edenler ya da beyninin kendine oynadığı oyunlara mağlup olanlar için çok güzel şeyler söylenmez. Ancak düşünen insanların kendi fikirleri olur. Tabi ki insan olarak zaaflarımız var ama bunları teşhis edip tedavi etmemiz gerekir.
Yazı biraz dağınık oldu, sonra toparlayabilirsem güncellerim...
